LAMURE EDEBİYAT DERGİSİ ÖDÜLLÜ AŞK ROMANLARI

Bazı günler sözde nasıl olduğumu merak eden samimi ahbaplarımızın karşısına zorla çıkartılırdım. Onlar da vicdanları hiç var olmamış yaratıklar olarak bana bakarlardı.

Ezilmiş, incinmiş, zavallı ve muhtaç…

Aşkın Demi (192 Sayfa)

Elif Ben (320 Sayfa)

İstanbul Zeynep Kâmil Hastanesi’nde mutlu ve varlıklı bir ailenin ilk ve arzulanan çocuğu olarak dünyaya gelmişim. İlk bebek olduğum için adımı Elif koymuşlar. Her anne baba, evladını sever elbette buna ne şüphe ancak ben, çok arzulanan bir bebek olduğumdan mıydı bilemiyorum bütün ailem, özellikle de annem benim üzerime titrer, gece gündüz yanımdan bir an olsun ayrılmazmış. Öyle ki sanki dünyanın en kıymetli bebeği idim. Benim kısacık saçlarımı okşar severmiş. Kokladıkça kokumu içine çeker: “Böyle bir koku olamaz, bu koku ne güle benziyor ne menekşeye ne de başka bir çiçeğe. Benim mis kokulum yaşama sebebim. Seni bana veren Rabb’ime hamdolsun.” diye dua edermiş. Ben ailenin göz bebeğiymişim.